وقتی همه خواب بودند فردوسی پور بیدار بود/ انتقادپذیری ظرفیت می خواهد

برنامه "90" از نمونه های خارجی آن الگوبرداری شده و کار اصلی آن به نقد کشیدن ضعف های ساختاری فوتبال کشور است که صرفنظر از برخی ایرادها، می توان نمره قبولی به این برنامه داد. پربیننده بودن این برنامه یک روی سکه است و روی دیگر سکه آن است که بسیاری از مدیران، مربیان و بازیکنان فوتبال، از آنجا که به صراحت از سوی این برنامه به نقد کشیده می شوند، دل خوشی از 90 ندارند.

علی پروین از اولین منتقدان این برنامه بود. او یک بار از عادل فردوسی پور به عنوان کسی نام برد که وجهه او را نزد هواداران تخریب می کند و این برنامه را بایکوت کرد. هرچند که هوشمندی و درایت مجری این برنامه همواره باعث شده که دست اندرکاران فوتبال کشور با این برنامه از در تعامل درآیند و اگرچه به ظاهر، اما نقش مثبت آن را تایید کنند. مسابقه یا نظر سنجی پیامک این برنامه نشان داده که 90 از چه جایگاهی در نزد مردم برخوردار است. اما از آنچه در برنامه دیشب هویدا بود، گویا منتقدان، سرانجام، تداوم این برنامه را تاب نیاوردند.

فردوسی پور که همواره ، حتی در دشوارترین شرایط ، لبخند از صورتش محو نمی شد دیشب در حالی یکی دیگر از برنامه های 90 را اجرا کرد که عاری از هرگونه روحیه ای بود که این نشان از تعطیلی یا تغییر اساسی برنامه ای دارد که نبود آن برای فوتبال ایران، فاجعه به حساب می آید.

این برنامه روند پرفراز و نشیبی را طی سال های گذشته پشت سر گذاشته اما همواره با اقبال بینندگان همراه بوده که این امر مهر تاییدی است بر توانمندی های این برنامه پرتداوم. قدرت برنامه 90، برنامه هایی چون "ورزش و مردم" ، "ورزش از نگاه دو" و " ورزش از نگاه پنج " را همواره در سایه قرار داده که این امر به نیاز جامعه به اینگونه برنامه ها بازمی گردد.

برنامه 90 و مجری آن هفته های پرچالشی را پشت سر گذاشته اند و جنجال از زمانی شروع شد که فردوسی پور انتخاب فدراسیون فوتبال ایران به عنوان برترین فدراسیون فوتبال آسیا را ابهام برانگیز خواند. پس از آن و در همان برنامه، به نوع برنامه ریزی سازمان لیگ هم انتقاد شد که واکنش شدیداللحن عزیز محمدی را دربرداشت.

فردوسی پور در برنامه بعدی 90 ، سازمان تربیت بدنی را به چالش کشید که جمیع اتفاقات این دو برنامه منجر به این شد که شایعه تعطیلی 90 دهان به دهان چرخید ؛ شایعه ای که گویا چندان هم از واقعیت دور نیست. واقعیت این است که اگر گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما با ریزش مخاطب فراوان همراه بوده ، دلیل اصلی اش کم مایه شدن رویکردهای چالشی در ساختار برنامه است و امیدواریم این ریزش دچار محبوب ترین برنامه ورزشی تلویزیون هم نشود.

به هر تقدیر نیاز به اینگونه برنامه ها برای هر کشوری انکار ناپذیر است اما اینکه مدیران ورزش ما ظرفیت پذیرش انتقاداتی از این دست را ندارند، امری است که نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای زیر سوال بردن خبرنگار و رسانه و این برنامه به حساب بیاید. ای کاش برنامه 90 همچنان همانند هفته های گذشته، نابسامانی های فوتبال کشور را به چالش می کشید، این به نفع مدیدیت فوتبال و تربیت بدنی هم بود. ای کاش این برنامه، نه تنها مورد تهدید واقع نمی شد بلکه با برطرف شدن ضعف های موجود، بیش از پیش بر قدرتش افزوده می شد، ای کاش مدیران ورزش ما از طریق این برنامه، به دستاوردهای فوتبال کشور می افزودند، ای کاش ...

و ای کاش فردوسی پور در انتهای برنامه دیشب نمی گفت: " چنانچه عمری باقی بود و این صندلی جایی برای بیان حق و حقیقت بود ، در خدمت شما خواهم بود."

کلام آخر اینکه ناپختگی ، عدم درک صحیح وظایف و نیز نشناختن کارویژه های رسانه از سوی بدنه های اجرایی آسیب بزرگی است که در همه عرصه ها ، از جمله ورزش ، پیشرفت کشور را از فرصت بزرگی به نام رسانه محروم می کند. هیچ مدیریتی در دنیا با گسستن پیوند با افکار عمومی به سرانجام نرسیده است. از اتفاقات بدیع و سخیفی مثل "اختلال تصادفی سیستم ارسال پیام کوتاه" به برنامه 90 باید گذشت اما امیدواریم مسوولان سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال راه اشتباه رفته را بازگردند و مسوولان رسانه ملی هم بیش از این استقلال و حرمت رسانه را پاس دارند.